"Welkom in ons nieuwe
huis!"
Eind juli was het dan zover: we verhuisden van ons knusse appartement in de binnenstad van Sittard naar ons jaren '30 huis in Maastricht. Ons huis, in het midden van de straat, ons huis...
Eerst alles fris
geschilderd, mooie nieuwe vloer op de eerste verdieping, alles Dettol proof
schoongemaakt en het verhuizen kon beginnen. En dan denk je bij jezelf dat je
alles uit een appartement toch zeker ruimschoots in een huis met drie
verdiepingen kwijt moet kunnen, maar dat valt altijd weer tegen. Met name als
daar ook nog verloren gewaande spullen uit een opslag bij moeten.
Na veel passen, meten
en weggooien staat alles (en nog meer) in het nieuwe huis! Het inrichten kan
beginnen. En dan denk je misschien dat doet de vrouw des huizes, maar niets is
minder waar. Bij ons doet de man dat en die is daar ook nog eens heel goed in
(maar dat heb ik niet hardop gezegd). Als het eenmaal staat word ik nog wel om
een mening gevraagd maar afkeuring moet ik duchtig onderbouwen. Gelukkig vind
ik het vaak echt verrassend mooi en een totale omschakeling van hoe dit huis
vroeger was ingericht toen ik er met die andere grote liefde in woonde. Wat
ontzettend fijn dat ik me weer net zo thuis kan voelen in een hele andere sfeer
of juist door die andere sfeer.
Doordat het huis nog
veel originele elementen heeft is het heel sfeervol. Die elementen komen nu nog
meer tot hun recht door de vintage inrichting. Het lijkt alsof de spullen er
altijd al hebben gestaan maar dan wel met een eigentijdse draai. De openslaande
deuren met het glas in lood erboven geven nu toegang tot een bibliotheek/muziek
ruimte.
Mijn bureautje heeft
een plek gekregen in de slaapkamer met de erker voor nog meer inspiratie voor
het schrijven van dat verdomde boek!
Het bad op pootjes is
niet iets waar ik zelf snel voor zou kiezen maar het past wel bij de rest van
de nogal romantische badkamer. De Portugese tegels gecombineerd met de houten
vloeren van de gang maken het weer wat moderner.
En dan de mancave op
zolder waar vooralsnog alleen wasjes worden gedraaid en angstvallig overtollige
dozen (deze mag echt niet weg, denk ik) worden opgeslagen. Het is nog een
project, zoals zoveel aan ons huis, maar dat maakt niet uit. Zo’n oud huis
leeft met je mee.
We hebben ook een tuin
nu, waarin we ’s avonds kunnen eten of de dag doornemen. We hoeven dus niet
persé de stad in om lekker buiten te kunnen zitten, maar goed, dat is ook weer
zonde van die mooie stad natuurlijk. Sinds ik in Sittard ben gaan wonen, zijn
er in Maastricht weer wat nieuwe plekjes bijgekomen om wat te eten of te
drinken dus die kunnen we nu samen gaan ontdekken. Zoals Koffie in het
Jekerkwartier en Cinq op het Curversplein, dat helemaal is opgeknapt en er nu
als een soort boulevard bij ligt. Nog steeds de meeste uren zon.
Omdat ik veel gesleept
en hard gewerkt had trakteerde ik mezelf op een Dame Blanche. Al pratend haal
ik het glaasje van het bordje en lepel rustig door. Tot mijn hele broek ineens
vol ijs en chocolade saus stroomt. Zie je wel, god straft onmiddellijk voor
calorieën. Beduusd kijk ik naar het nagerecht in mijn schoot. Hoe kan dit?
Tegenover me hoor ik: “Zet neer idioot er zit geen bodem meer onder” (de immer
vriendelijke binnenhuisarchitect). En de pech of het geluk is dat je dan een
nieuw ijsje krijgt en uiteindelijk 1,5 Dame Blanche hebt gegeten en een
schuldcomplex voor 3 hebt. Dus dat wordt Portugese tegels in de badkamer schrobben
en de houten vloer in de was zetten deze week! Nog maar vijf maanden te gaan
tot de bruiloft in dit bizarre jaar vol life events.
Geen opmerkingen
Een reactie posten