De hoofdstad van de mode en natuurlijk
van de liefde: Parijs!
Voor mijn 37e verjaardag
(aaargh) kreeg ik van mijn vriend een weekendje weg cadeau. Broodjes gesmeerd,
Caprisun in de tas, klaar voor een road trip.
Vier uur en vijf bijna-botsingen later
waren we er! Ons hotel lag op de grens van de wijken St Germain en Quartier Latin. In de lobby van
het pittoreske hotel brandde de haard al voor ons!
Maar omdat ik toch echt een dagje ouder
word en stijf was gezeten besloten we nog een stukje te gaan lopen en 'onze'
wijk te ontdekken.
We zitten naast het Odeon, een enorm theater met daarop
in grote neonletters: The World is Yours! In mijn ooghoek zie ik een hotspot
uit mijn vooraf gemaakte lijstje: Le Comptoir. De gasten onder de branders
buiten eten gemarineerde radijsjes en bijzondere schuimpjes..maar het is bijna
23 uur dus daar gaan we niet meer aan beginnen. Toch knaagt het nog een
beetje..
Bij het gezellige Au Père Louis vinden
we wat we zoeken: plankje met allerlei lekkere hammetjes en worst! Een geslaagde
eerste ontdekkingstocht, op naar onze Franse Stube!
Het is mooi weer in Parijs! We ontbijten
vlakbij het Panthéon en kunnen kiezen uit drie ontbijt menu’s: Je t’aime un
peu, beaucoup of passionnément! Bij die laatste variant krijg je alles er op en
eraan dus je kunt wel raden waar ik voor ga!
Mijn vriend is gefascineerd door kerken,
water en bergen dus waar we ook gaan, we bezoeken altijd wel iets moois. Vanuit
ons hotel steken we de Seine over en lopen de hippe mode wijk Le Marais in.
Leuke boetiekjes en koffiebarretjes overal waar je kijkt! Maar we moeten
door!
Het is een heel eind naar de Sacre
Coeur! Toch maar even de metro induiken voordat we straks geen voetzolen meer
over hebben!
En ik merk dat ik zenuwachtig word
wanneer de metro even onverwacht stil komt te staan in de tunnel. Ik kijk om me
heen of er potentiële terroristen zijn en roep mezelf gelijk weer tot de orde.
Ik word aangeraakt en mijn eerste impuls is slaan. Het blijkt een heel donker
baby'tje in een draagzak bij zijn vader dat mij graag wil aaien. Hij lacht
schalks en duikt weer in zijn doek.
Het uitzicht vanaf de Sacre Coueur is
adembenemend. We besluiten een tijdje boven de grond te blijven en nog wat van
de omgeving op te snuiven. Om 21 uur liggen we al in bed met één oog naar
nagesynchroniseerde films te kijken.
We worden wakker van het zonnetje door
het raam en de duiven op het dak! We hebben heel ambitieus onze renspullen
meegenomen en we besluiten het Luxemburgse park naast ons hotel te gaan
verkennen. Achter de poorten en muren schuilt een gigantisch natuurpark met
daarin een heus paleis! Ik ging er van uit dat we een rondje zouden rennen
(voor mij al een forse inspanning) maar de meeste andere sporters rennen me al
twee keer voorbij. Ik word er fijntjes op gewezen dat zelfs een licht
gehandicapt meisje me voorbij rent. Ja-ha!
Wel helemaal fit voor ons dagprogramma:
een rondje stad! Serieus, vanuit ons hotel in St Germain/Quartier Latin de
Seine over, langs de Champs-Elysées, de Arc de Triomphe en via de Tour Eiffel
weer de Seine over en zo weer terug naar ons hotel! Ik voelde mijn benen niet
meer, maar wat een prachtige stad is het toch! We hebben op de brug nog wat
magneten voor op de koelkast gekocht, ik mocht helaas geen slotje!
We eindigen de dag in een ouderwetse
Franse kroeg waarvan de eigenaar volgens mij bij iedere bestelling even proeft.
Er zit een heel gezelschap van zijn leeftijdgenoten en ze hebben hun eigen
vleespastei mee en stukjes brood en bestellen flessen wijn die ze delen. Heerlijk, zo wil ik toch wel oud worden. En
maar kletsen en maar lachen. Eén van de oudere mannen zit er wat verloren bij,
zijn vrouw voert het hoogste woord. Hij zit wat onhandig met een pink over haar
been te wrijven. Zou hij naar huis willen of gewoon even willen laten weten dat
hij naast haar zit en haar lief vindt?
Op weg terug naar het hotel lopen we
langs een hele kleine oesterbar die door een man en vrouw en hun dochter wordt
uitgebaat. Mijn vriend eet 12 oesters helemaal alleen op. We drinken lekkere
wijn en ik krijg pelgarnalen.
Ik wil niet naar huis! Maar eerlijk is
eerlijk: nog meer lopen zou ook best heftig worden dus we vertrekken op tijd
richting huis. Of we dan misschien nog even in Valkenburg kunnen stoppen voor
de Amstel Goldrace vraagt mijn vriend.
Voordat we halverwege de Cauberg zijn
opgeploeterd (had ik al gezegd dat we twee dagen hadden gelopen?) belandden we
in een hoosbui. In Parijs waren we al die tijd gewoon droog gebleven!! Als
goedmakertje mag ik frietjes, maar het zijn geen Franse.
Geen opmerkingen
Een reactie posten