EN NU ECHT | Even aan je moeder vragen!

Het is weer bijna Moederdag en dus zijn heel veel zoons en dochters naarstig op zoek naar het ideale cadeau.

Om me heen lijken de moeders wel uit de grond te springen als krokusjes. Er is een ware babyboom op komst in het najaar zeg ik u! En vanaf volgend jaar zijn ook deze lieve meisjes moeder en horen ze vanaf dat moment ieder jaar in het zonnetje te worden gezet. Die eerste tekeningen en knutselwerkjes die onhandig worden verstopt of niet geheim gehouden kunnen worden omdat ze door de juf al een week voor Moederdag mee naar huis worden gegeven.

Mijn moeder is natuurlijk de liefste maar ik vind het ook super mooi om te zien dat mijn zusje nu moeder is en dolgelukkig wordt van zelf in elkaar geknutselde kettingen van rietjes en macaroni. Maar het allerblijst wordt ze van hun lachende gezichtjes als ze thuis komt van het werk en ik als oppas-tante mijn neefjes van de vensterbank moet aftrekken omdat ze anders op de verwarming vallen van enthousiasme.

Vroeger was het nog zo makkelijk je moeder te eren. Later bleek dat je vooral niet met de door je vader ingefluisterde ladyshave of kruimeldief moest komen aanzetten. ‘Maar papa zei..’ ‘Papa stofzuigt maar lekker zelf!’

En dan word je wat ouder en wat creatiever en leer je je moeder meer kennen als de persoon die ze is los van je moeder. Ze houdt van Scandinavische thrillers, van Chanel parfum, maar vooral van tijd met en aandacht van jou.

Samen met mijn moeder lunchen of een hapje eten, tijd besteden aan elkaar en eens echt bijpraten, ik denk oprecht dat ze daar het blijst van wordt. Vooral als er ook cava wordt geschonken.

En is dat nou eigenlijk zoveel gevraagd, ook door het jaar heen? Nee toch!

Maar om het cadeau van ‘de tijd’ past niet echt een lintje hè, dus daar moet toch iets tastbaars bij vind ik dan. Iets wat ze zich zelf niet snel zal kopen. Een vaasje, een lekkere geurkaars (heerlijk schat, maar die 50 euro is zo opgebrand), een leuke zonnebril gewoon voor erbij, een mooi basis truitje waar ze al vaak mee in haar handen heeft gestaan maar waarvan ze vindt dat ze er al 100 heeft. En dan op mijn beurt mijn vader tijdig influisteren dat hij ook op pad moet..

Maar dan ben je nog niet klaar, want wat dacht je van schoonmoeders? Daar moet je het ook maar mee treffen natuurlijk. Zonen, weet ik van mijn zus, en hun moeders hebben een bijzondere band waar je niet zomaar tussen komt. Ik ken nog maar een fractie van mijn vriend in vergelijking met de kennis die zijn moeder over hem heeft natuurlijk. Het is ook geen wedstrijd.

Bij ons is het zelfs een feest: moeders en schoonmoeders, dochters en schoondochters, steeds gezellig als we samen zijn. Omdat we allemaal hetzelfde willen: eten, drinken, lachen en iedereen van de familie gezond en gelukkig zien. Ook dat leer je van je moeder.